In Nederland wordt onder euthanasie verstaan levensbeÎindiging door een arts op verzoek van een patiÎnt. De Nederlandse overheid sluit de ogen niet voor het feit dat euthanasie plaatsvindt. De vraag of, en hoe, de strafbaarheid van euthanasie moet worden beperkt, is in Nederland al bijna dertig jaar onderwerp van brede politieke en maatschappelijke discussie.
In het Wetboek van Strafrecht is een bijzondere strafuitsluitingsgrond opgenomen. Deze bepaalt dat een arts die levensbeÎindiging op verzoek toepast, of hulp bij zelfdoding verleent, niet langer strafbaar is, mits hij heeft voldaan aan de door de wet gestelde zorgvuldigheidseisen. Daarnaast is de arts verplicht de niet-natuurlijke dood te melden bij een regionale toetsingscommissie euthanasie.
Hoofddoel van het beleid is door openheid en uniforme toetsing van levensbeÎindiging door medici te komen tot maximale zorgvuldigheid van dit handelen.
